Παρουσίαση βιβλιογραφίας για τη σεξουαλικότητα και τις εξαρτήσεις και μια αναφορά στην αναπηρία.
Καρασσάβας,Κ. (2008). Ψυχικά τραύματα μέσα στην οικογένεια. Γονείς , νέοι και ναρκωτικά. Αθήνα: Φανταστικός Κόσμος.
Ο συγγραφέας διερευνά τη σχέση μεταξύ σεξουαλικότητας και εξάρτησης. Θεωρεί ότι τα αίτια της χρήσης ουσιών, την οποία θεωρεί σύμπτωμα στη συμπεριφορά, έχουν τη βάση τους , μεταξύ άλλων, σε βιώματα σεξουαλικής φύσης, τα οποία προκάλεσαν τραύματα σε ψυχικό επίπεδο. Έτσι, εξετάζει την παιδική ηλικία του τοξικομανούς κατά την οποία ένα πλήθος παραγόντων διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη συναισθηματική και σεξουαλική του εξέλιξη και συμβάλλουν αποφασιστικά στην ανάπτυξη ή μη της προσωπικότητας του. Διερευνά τις σχέσεις μέσα στην οικογένεια , οι οποίες καθορίζουν την εμφάνιση σεξουαλικών συμπεριφορών όπως η ηδονιστική διάθεση, η περιπλάνηση , η εκπόρνευση , οι αιμομικτικές αποπλανήσεις , η τοξικομανία και η απορρύθμιση της συμπεριφοράς. Υποστηρίζει ότι τα κακοποιημένα σεξουαλικά παιδιά αποτελούν εν δυνάμει τοξικομανείς. Επιπλέον, θεωρεί ότι τα τραύματα της προηγούμενης γενιάς όταν δεν καθαρθούν επηρεάζουν ασυνείδητα την λειτουργία των γονιών με συνέπεια να επηρεάζουν τον ψυχικό βίο του παιδιού και μελλοντικού ενήλικα, μεταφέροντας από γενιά σε γενιά την ατομική και οικογενειακή δυσλειτουργία. Σημειώνει ότι αν επιθυμούμε να βελτιώσουμε την δημόσια υγεία θα πρέπει να αναπτύξουμε μια συλλογιστική , η οποία να λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις συνέπειες των σεξουαλικών τραυματισμών. Προτείνει την εκπαίδευση των γονιών και των παιδιών και την αναγνώριση της θεμελιώδους θέσης που κατέχει η σεξουαλικότητα στη διαμόρφωση της ψυχικής ζωής.
Δ.Ανδροπούλου.(2012). Η Λακανική κλινκή της τοξικομανίας: από το φάρμακον στο σύμπτωμα.Στο
Διαβάζοντας το σύμπτωμα. Έξι μαθήματα Λακανικής κλινικής. Επιμ. Ρ. Μπλανσέ. Εκκρεμές :Αθήνα
Στο κείμενο εξετάζεται η κλινική της τοξικομανίας από Λακανική σκοπιά. Διατυπώνει τη θέση ότι η τοξικομανία υπακούει στη λογική της εξατομικευμένης απόλαυσης , που παράλληλα εγγυάται την ομογενοποίηση μέσω της απόκτησης μιας κοινής ταυτότητας σε όσους την επιλέγουν. Παρουσιάζει τη θέση του Λακάν ότι η εξάρτηση αποτελεί μια προσπάθεια επίλυσης της ασυμφωνίας μεταξύ πραγματικότητας και του ιδανικού που ενυπάρχει στα βάθη του φαντασιακού κόμβου. Ωστόσο , πρόκειται για ένα σημαίνον το οποίο επειδή γατζώνεται στο σώμα η απόλαυση που προκαλεί είναι εν δυνάμει θανατηφόρα. Η ροπή προς το θάνατο εξηγείται κατά τον Λακάν από τη διαμόρφωση του ανθρώπου μέσα στα οικογενειακά συμπλέγματα και ιδίως το σύμπλεγμα του απογαλακτισμού μέσω του οποίου ερμηνεύει μια σειρά από αυτοκτονικού τύπου συμπεριφορές όπως η ανορεξία , οι νευρώσεις στομάχου και η τοξικοεξάρτηση. Ακολούθως , η συγγραφέας αναφέρεται στη χρήση ουσιών ως μέσο για παραγωγή νοήματος και σύνδεσης με το Θείκό , ως ελιξίριο και φάρμακο και ως αναζήτησης της ευτυχίας η οποία σύμφωνα με τον Φρούντ ορίζεται ως μείωση του πόνου και αναζήτηση της ηδονής. Τέλος , αναφέρεται στο άρθρο του Φρόυντ « Η σεξουαλικότητα ως πηγή των νευρώσεων» , όπου ο Φρόυντ τοποθετεί την τοξικομανία στο επίπεδο της λίμπιντο και όχι στην ίδια την ουσία. Στο ίδιο κείμενο ο Φρόυντ συνδέει τον αυνανισμό με τη χρήση ουσιών. Ο αυνανισμός είναι η πρώτη μεγάλη και ακατανίκητη ανάγκη και ότι οι άλλοι εθισμοί , όπως και οι ανάγκες για αλκοόλ , μορφίνη , καπνό δεν είναι παρά υποκατάστατα, τα προϊόντα υποκατάστασης. Οι πρακτικές αποχής δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα αν ο γιατρός δεν εστιάσει στην πηγή από όπου προέρχεται η ανάγκη. Η απεξάρτηση περνά μέσα από την αποκατάσταση της σεξουαλικής ζωής , σε αντίθετη περίπτωση είναι αναμενόμενη η υποτροπή. Στο άρθρο του «Ο Ντοστογιέφσκυ και η πατροκτονία» συνδέει τον αυνανισμό με τη χαρτοπαιξία. Η αυτιστική απόλαυση , η σεξουαλικότητα που δεν περνά από τον άλλο , η προβληματική σχέση με τον πατέρα , και τα εφήμερα αποτελέσματα της ιατρικής πράξης αν δεν εντοπιστούν οι ψυχικοί μηχανισμοί , είναι τα στοιχεία που επισημαίνει ο Φρόυντ σε αυτό το γραπτό του.
Κουρνύ ,Ζ. (2008). Γιατί οι άνδρες φοβούνται τις γυναίκες. (Γιαννοπούλου, Ε. μτρφ, Επίμετρο, Green ,A.) Αθήνα:Πατάκη.
Ο συγγραφέας ξεκινά με την παραδοχή ότι η διαφορά των φύλων ενυπάρχει και διαμορφώνει το περιεχόμενο και την πορεία του ανθρώπινου πολιτισμού. Επιπλέον , υπενθυμίζει ότι σε ένα δεύτερο επίπεδο η διαφορά των φύλων συνοδεύεται από ασυνείδητες ταυτίσεις. Διαπιστώνει ότι οι άνδρες φοβούνται τις γυναίκες και για το λόγο αυτό κυριαρχούν πάνω στις γυναίκες. Εξετάζει τα ζητήματα φύλου , της διαφοράς , της κυριαρχίας , της επιθυμίας , των παρορμήσεων , των οικογενειακών σχέσεων ,των μυστικών. Στηριζόμενος τόσο στη ψυχαναλυτική βιβλιογραφία όσο και στην ανθρωπολογία , τη λογοτεχνία ,την αρχαία ελληνική τραγωδία , και τη βιολογία μελετά τα θεμέλια του ψυχισμού , τις σχέσεις και την εξέλιξη τους μέσα στο πολιτισμικό γίγνεσθαι. Καταλήγει στο ότι οι άντρες φοβούνται τις γυναίκες επειδή δεν ξέρουν στα αλήθεια γιατί τις φοβούνται.
Π. Φάρος Φ. (2005). Έρωτος φύσις. Αθήνα: Αρμός
Ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος θεωρεί ότι οι απόψεις που διατυπώνει στο παρόν πόνημα δεν αποκτούν το κύρος τους από την βιβλιογραφική τεκμηρίωση τους , αλλά από το γεγονός ότι αποτελούν προϊόν της ζωής στα πλαίσια της εκκλησιαστικής κοινότητας, που του έδωσε τη δυνατότητα, να ψηλαφίσει την αλήθεια βιώνοντας της διαφορά ανάμεσα στο προπτωτικό , υγιές και ζωογόνο πάθος και το άλλο, το μεταπτωτικό , το εγωκεντρικό το οποίο αποτελεί πρόξενο ταλαιπωρίας και συμφοράς. Από την αρχή τίθεται εναντίον οποιασδήποτε θεώρησης διακρίνει την ύλη από το πνεύμα και συμβάλλει στο διχασμό του ανθρώπου και την ενοχοποίηση του σώματος καθώς και του έρωτα από τους θρησκευόμενους , που θεωρούν την σεξουαλικότητα ως μια αμαρτωλή παρόρμηση , που μόνο για την αναπαραγωγή είναι εφικτή η έκφραση της. Ο ίδιος αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο ως μια , με την λειτουργία του έρωτα να έχει ενοποιητικό ρόλο και να γίνεται πηγή δημιουργικότητας και αιτία αναπτύξεως. Αντιλαμβάνεται τον έρωτα ως τη βάση της ζωής , την ορμή προς την ένωση και το πάθος για τον άλλο ως πρόσωπο. Η ερωτική ανάγκη δεν εξαντλείται στην τεχνική της πλευρά ή ακόμα και στην επιθυμία της αναπαραγωγής αλλά η επιθυμία αποβλέπει στην εκστατική , πληρωματική παρουσία του άλλου στη ζωή μας. Ο Φιλόθεος Φάρος μέσα από πλούσια παραδείγματα από τη λογοτεχνία, την ανθρωπολογία, τη φιλοσοφία και τη θεολογία τονίζει το θυσιαστικό χαρακτήρα του έρωτα, που αποβλέπει στη ζωή και τη πληρότητα, αντιδιαστέλλοντας τον με τον αυτονομημένο έρωτα της τεχνικής του σύγχρονου ανθρώπου που οδηγεί στη μοναξιά , την αλλοτρίωση και την αποπροσωποποίηση.
Ανδρέας Καμπάς (2011) Αναπηρία και σεξουαλικότητα. Η ζωή πλαγίως τευχ.2 . Σελ. 42
Στο άρθρο γίνεται μια προσπάθεια να απαντηθούν τα ερωτήματα για τη σεξουαλικότητα των αναπήρων μέσα από την σκοπιά των ίδιων των αναπήρων. Ο συγγραφέας θεωρεί ότι ο κυρίαρχος επιστημονικός λόγος διαμορφώνει αλλά και διαμορφώνεται από τους επιστήμονες εξωτερικούς παρατηρητές καθρεφτίζοντας τις υποθέσεις , προκαταλήψεις και προσδοκίες μας. Για το λόγο αυτό θέτει τα ερωτήματα στον Γιάννη Μορφούλη φοιτητή με αναπηρία επιχειρώντας να δώσει το λόγο στους ίδιους τους ανάπηρους για να μιλήσουν βιωματικά για την σεξουαλικότητα τους. Μέσα από το διάλογο διερευνά τη σεξουαλική επιθυμία , τις προκαταλήψεις , τους τρόπους ικανοποίησης των σεξουαλικών επιθυμιών , τις σχέσεις με την οικογένεια και τις συντρόφους. Τονίζονται οι πρακτικές δυσκολίες και τα εμπόδια που θα πρέπει να ξεπεραστούν για να απολαύσουν την σεξουαλική ζωή τα άτομα με αναπηρία. Ταυτόχρονα αναδεικνύεται το δικαίωμα των ανθρώπων με αναπηρία στη σεξουαλική ζωή.
Γιωτάκος,Ο. Σεξουαλική επιθετικότητα και παραφιλίες. Αιτιολογία , εκτίμηση, αντιμετώπιση. Αθήνα:Βήτα Ιατρικές εκδόσεις ΜΕΠΕ.
Ο συγγραφέας μελετά την σεξουαλική επιθετικότητα σύμφωνα με τις σύγχρονες ψυχιατρικές, κοινωνικές και βιολογικές τάσεις. Παράλληλα , γίνεται απόπειρα ανίχνευσης των αιτιολογικών παραγόντων της σεξουαλικής παρέκκλισης , καθώς και των παραγόντων που αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα ανάπτυξης της σεξουαλικής επιθετικότητας. Παράλληλα , διερευνώνται οι δυνατότητες θεραπευτικής παρέμβασης . περιγράφονται οι ανάλογες ψυχοθεραπευτικές τεχνικές και φαρμακευτικές θεραπείες , ενώ δίνεται έμφαση στον τρόπο εφαρμογής των θεραπειών στην κοινότητα. Το έργο έχει ταξινομητικό χαρακτήρα.
