7 Δεκεμβρίου 2015
Ένα από τα θέματα που μας απασχόλησε αυτή την εβδομάδα ήταν οι λόγοι για τους οποίους τα άτομα ξεκινούν την χρήση. Τα μέλη της ομάδας έκαναν μια μικρή αναδρομή, πίσω στον χρόνο, και προσπάθησαν να θυμηθούν ποια ήταν τα γεγονότα, οι σκέψεις και τα άτομα που τους οδήγησαν στην κατάχρηση ψυχοτρόπων ουσιών. Άλλοι δοκίμασαν με προτροπή της παρέας, άλλοι με προτροπή των συντρόφων τους, άλλοι επειδή ήθελαν να κάνουν την αλλαγή, επειδή το έβλεπαν σαν μια μικρή επανάσταση που τους διαχώριζε και τους διαφοροποιούσε από τους υπόλοιπους της ηλικίας τους, και κάποιοι το έκαναν για «μαγκιά».
Ρωτήσαμε πως νιώθουν τώρα για όσα έκαναν στο παρελθόν και ποιες είναι οι σκέψεις τους για τους νέους χρήστες. Η μετάνοια και η συμπόνια ήταν τα κυρίαρχα συναισθήματα. Μετάνοια για τα όνειρα μιας ζωής που γλίστρησε μέσα απ’ τα χέρια τους εξαιτίας της χρήσης και συμπόνια για όλους εκείνους τους νέους ή όχι ανθρώπους που επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη, έχοντας τις ίδιες λάθος ιδέες και τα ίδια λάθος ιδανικά. Ένα από τα μέλη είπε πως βλέποντας το εμπόριο που γίνεται στην πλατεία Ναυαρίνου, κοντά στο Χριστιανικό Στέκι, καθώς και τους χρήστες που συχνάζουν εκεί, νιώθει μια ανάγκη να τους προσφέρει βοήθεια, νιώθει λύπη και λύπηση, γιατί εκείνος με τα χρόνια έπαθε κι έμαθε ότι η χρήση ούτε λύνει τα προβλήματα ούτε σκοτώνει την μοναξιά. Αυτή όμως είναι η πιο μεγάλη αυταπάτη του νέου χρήστη: η επίτευξη του ελέγχου και της αλλαγής της διάθεσης και το ταξίδι σ’ έναν κόσμο που δεν υπάρχει πόνος, ευθύνη, προβλήματα.
Έπειτα κάνοντας άλλη μια αναδρομή μιλήσαμε για την αλλαγή που έχει επέλθει μέσω της συμμετοχής στην ομάδα και τα μέλη τόνισαν την σημαντικότητα των μικρών βημάτων και των μικρών αλλαγών, που ωστόσο έχουν κι αυτά την δυσκολία τους.
Επιπλέον, συζητήσαμε τους λόγους που μπορεί να οδηγήσουν σε υποτροπή έναν εξαρτημένο που βρίσκεται σε ανάρρωση. Δόθηκαν δυο παραδείγματα.
Το πρώτο αφορούσε τα αρνητικά συναισθήματα που μπορεί να νιώσει είτε εξαιτίας κάποιου συμβάντος είτε εξαιτίας κάποιας σκέψης. Είπαμε πως σε τέτοιες στιγμές, όταν ο βράχος της θλίψης πέφτει στο στήθος μας, είναι σημαντικό να σκεφτούμε τι ήταν αυτό που μας έκανε να ξεκινήσουμε την διαδικασία της απεξάρτησης κι ύστερα να θυμηθούμε κάτι θετικό που μας συνέβη κατά την διάρκεια της ημέρας ή της εβδομάδας. Μπορεί να’ ναι κάτι πολύ απλό, κάτι που απλά μας έκανε να χαμογελάσουμε, θα’ ναι αρκετό όμως για να μας δώσει δύναμη να σηκώσουμε το βάρος του βράχου που μας έχει πλακώσει. Πάντα υπάρχει λίγο φως μέσα στην όλη σκοτεινιά. Αυτό είναι που πρέπει να μάθουμε να βρίσκουμε σε τέτοιες στιγμές και να γατζωνόμαστε απ’ αυτό.
Το δεύτερο παράδειγμα είχε να κάνει με τους λόγους που αποφασίσαμε να μείνουμε καθαροί και με την επιβράβευση. Αν μένουμε καθαροί με σκοπό ν’ ακούσουμε καλά λόγια από τους γύρω μας ή περιμένοντας την επιβράβευση ακόμη κι από ενεργούς χρήστες, είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα αργήσουμε να επιστρέψουμε στα παλιά. Ένας απ’ τους λόγους μπορεί να’ ναι το ότι κυνηγώντας την επιβράβευση από ενεργούς χρήστες, θα επιστρέψουμε σε τοποθεσίες που έχουμε συνδέσει με την χρήση, καταστώντας πολύ δύσκολο το να μείνουμε καθαροί. Κι ύστερα, το σημαντικό είναι να μένουμε νηφάλιοι επειδή το θέλουμε εμείς και όχι οι άλλοι.
Τέλος, συνεχίζοντας μια συζήτηση η οποία ξεκίνησε πριν την έναρξη της ομάδας, συζητήσαμε την χρησιμότητα της ανάληψης ευθυνών κατά την διάρκεια της απεξάρτησης. Κλείσαμε σε όμορφη διάθεση κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη Δευτέρα στις 20:00.
