Ποιος πραγματικά είμαι; Η εξάρτηση ως προσπάθεια απάντησης στο ερώτημα
Με την έννοια του προσώπου εννοούμε τον άνθρωπο στην ολότητα του. Ο εαυτός σε όλες τις διαστάσεις του. την ψυχική τη σωματική την κοινωνική. Επιπλέον με την έννοια του προσώπου θεωρούμε τον άνθρωπο στην πλήρη ανάπτυξη και πραγμάτωση των δυνατοτήτων του. Το πρόσωπο είναι αυτό το οποίο θέτει το ερώτημα για τον εαυτό του ποιος είμαι και παράλληλα αναζητά σκοπό και νόημα στη ζωή του. Ο άνθρωπος επίσης σε όλα τα επίπεδα έρχεται αντιμέτωπος με το ερώτημα για την ύπαρξη του και τον θάνατο του. το γεγονός λοιπόν ότι έχει ανάγκη σωτηρίας είναι το αναπόφευκτο ερώτημα. Το γεγονός της αρνητικότητας στη ζωή μας θέτει το ερώτημα του ποιος είναι ο άνθρωπος και πως μπορεί αν σωθεί.
Οι εξαρτήσεις κάθε είδους αντιπροσωπεύουν έναν τρόπο για την απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αν οι εξαρτήσεις είναι δημιουργικές οδηγούν σε μια αυτοκατάφαση της ζωής μέσα από την δημιουργική δραστηριότητα. Η δημιουργικότητα είναι στον αντίποδα του θανάτου καθώς μας συνδέει με το νέο, με την ζωή και την εξέλιξη της, την κατανόηση του εαυτού μας και και των άλλων. Οι εξαρτήσεις που δεν απαντούν στο ερώτημα "ποιος είμαι;" αλλά το αποφεύγουν και μας κλείνουν ακόμα περισσότερο στον εαυτό μας, είναι καταστροφικές.
Στην εποχή μας το ερώτημα "ποιος είμαι;" κουκουλώνεται πίσω από την κατανάλωση , την ατομική προβολή την απόκτηση εξουσίας που είναι τρόποι για να καλυφθεί το κενό που αφήνει η αποφυγή του ερωτήματος. Η έξοδος από τις συλλογικότητες και τις αξίες της παράδοσης,άφησαν τον άνθρωπο απελπιστικά μόνο να προσπαθεί να δημιουργήσει το πλαίσιο της ζωής του καθώς τα πάντα επιτρέπονται. Η αγωνία για το γεγονός του θανάτου, βασανίζει τον σύγχρονο άνθρωπο ο οποίος στρέφεται σε επικίνδυνους τρόπους ζωής, στον καταναλωτισμό, στις ουσίες σε μια προσπάθεια να νοηματοδοτήσει τη ζωή του και να καλύψει το κενό νοήματος που αφήνει η επιδίωξη της καλοπέρασης.
Οι έφηβοι σήμερα σε μια προσπάθεια για την δημιουργία ταυτότητας και διαμόρφωσης ηθικών αξιών καθώς και σε μια προσπάθεια να απαντήσουν στο αίσθημα του ανήκειν στέφονται στη χρήση ουσιών προκειμένου να απαντήσουν στο ερώτημα, " ποιος είμαι;." Η έλλειψη προτύπων, οι πολλοί τρόποι ζωής , η τηλεόραση δε επιτρέπουν την δημιουργία μιας σταθερής ταυτότητας. Η έλλειψη οριοθέτησης και γνώσης του καλού και κακού, δημιουργεί ένα κενό ως προς το 'ποιος είμαι" του εφήβου, το οποίο καλύπτουν οι ουσίες καθώς αυτές από τη μια πλευρά δίνουν το αίσθημα της ταυτότητας και από την άλλη, επιτρέπουν την ένταξη του εφήβου σε μια ομάδα.
Η διαμόρφωση του εαυτού στην νεωτερικότητα διακρίνεται από μια απώλεια του προσώπου καθώς συνήθως οι προσπάθειες των ανθρώπων να απαντήσουν στο ερώτημα ποιος είμαι καταπνίγονται μέσα στις εφήμερες σχέσεις όπως και στην αναζήτηση εφήμερων απολαύσεων. Η αποφυγή της βαθύτερης σχέσης με τον εαυτό οδηγεί στην αναζήτηση πλούτου, δύναμης , εξουσίας προκειμένου να καλυφθεί το κενό του νοήματος που προκύπτει από την αποφυγή των υπαρξιακών ερωτημάτων. Η ζωή της καλοπέρασης όμως και η αποφυγή του ερωτήματος για το ποιος πραγματικά είμαι, ποια είναι η θέση μου στον κόσμο και πώς θα ζήσω δημιουργεί άγχος και αγωνία για την ίδια την ύπαρξη.
Η αποφυγή της αλήθειας και της αγάπης οδηγεί στην αποξένωση από τον εαυτό και σε μια απώλεια του προσώπου , του εαυτού δηλαδή στην ολότητα του. Αλλοτριωμένοι είμαστε όλοι βέβαια στο βαθμό που αποφεύγουμε να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους. Η σημερινή κοινωνία χαρακτηρίζεται από ελευθεριότητα και όχι πραγματική ελευθερία, καθώς η αποδοχή του άλλου ως διαφορετικού δεν πραγματοποιείται εύκολα αλλά προκρίνεται η ελευθεριότητα μέσα στα όρια που τίθενται κοινωνικά . Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με την πραγματική έννοια της ελευθερίας που σημαίνει την αυτοδιάθεση και την δημιουργία του ανθρώπου από το μηδέν. Ο ατομικιστικός και ηδονιστικός τρόπος ζωής που έχει επικρατήσει καταπιέζει και περιορίζει τα άτομα και τις κοινωνίες. Αντίθετα ο ελεύθερος είναι αυτός που κρίνει τον εαυτό του και να τον ορίζει σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια.
Η αγάπη είναι αυτή που διώκει το φόβο και η πιο ριζική εκλογή που απαντά και στο ερώτημα του θανάτου θέτει το ερώτημα πως θα ζήσω; . με ποιο τρόπο μπορώ να ξεπεράσω την αρνητικότητα και να καταφάσκω στη ζωή καθώς η ζωή δεν περιλαμβάνει την αρνητικότητα. Άρα το ερώτημα είναι πως θα αγαπήσω και πως θα ζήσω πως θα ξεπεράσω την απειλή του μηδενός και άρα ποιος είναι ο άνθρωπος.
